Συχνές Ερωτήσεις

Όλοι. Από την βρεφική μέχρι την τρίτη ηλικία.

Η απάντηση θα μπορούσε να είναι όλες ή καμία καθώς η ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει ασθενείς. Η διάγνωση του συμβατικού γιατρού έχει μικρή σημασία διότι η μέθοδος που ακολουθείται είναι εντελώς διαφορετική.

Απερίφραστα, ναι. Οι περισσότεροι ασθενείς που επιλέγουν την ομοιοπαθητική ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία. Ο λόγος είναι διότι έχουν απελπιστεί από την σταδιακή επιδείνωση των χρόνιων προβλημάτων και τις παρενέργειες των χημικών φαρμάκων. Έτσι, αποφασίζουν να δοκιμάσουν μία εναλλακτική θεραπεία.

Ένας ομοιοπαθητικός για να εκτιμήσει μία κατάσταση λαμβάνει υπ’όψη πολλές παραμέτρους. Οι κυριότερες που καθορίζουν την πρόγνωση και διάρκεια της θεραπείας είναι οι εξής:

• Ο βασικότερος παράγοντας είναι το επίπεδο υγείας του ασθενή.
  Όταν ο οργανισμός βρίσκεται σε καλή κατάσταση (γερή κράση), τότε, ανεξάρτητα από την ηλικία και τα προβλήματα, η ανεύρεση του φαρμάκου γίνεται σχετικά εύκολα και η πρόγνωση είναι καλή. Αντίστοιχα, όταν ο οργανισμός βρίσκεται σε χαμηλό επίπεδο υγείας (εξασθενημένος) τότε η ανεύρεση του φαρμάκου είναι πιο δύσκολη και η διάρκεια της θεραπείας αυξάνεται. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σε μία μέση κατάσταση.
• Το βάθος της διαταραχής – παθολογίας.
  Σε γενικές γραμμές, μία διαταραχή στο διανοητικό ή συναισθηματικό επίπεδο θα έχει χειρότερη πρόγνωση και μεγαλύτερη διάρκεια θεραπείας από ότι μια διαταραχή στο σωματικό επίπεδο. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για την παθολογία π.χ. διαφορετική πρόγνωση και διάρκεια θα έχει ο υπερθυρεοειδισμός από την δερματίτιδα.
• Η χρονιότητα του προβλήματος και η λήψη χημικών φαρμάκων.
  Ένας ασθενής που έρχεται για ομοιοπαθητική στην αρχή του προβλήματος, θα βελτιωθεί γρηγορότερα από κάποιον που ταλαιπωρείται για χρόνια από μία πάθηση και λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή.
• Η κληρονομικότητα.
  Η πρόγνωση είναι καλύτερη όταν στο οικογενειακό ιστορικό δεν υπάρχουν σοβαρές παθήσεις.
  Η πρόγνωση είναι χειρότερη όταν από το ίδιο ή παρόμοιο πρόβλημα υγείας πάσχουν και άλλα μέλη της οικογένειας.
• Ο τρόπος ζωής.
  Η χρήση ναρκωτικών ουσιών, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, προβλήματα στο οικογενειακό ή εργασιακό περιβάλλον, η συνεχής πίεση του οργανισμού στα άκρα (π.χ. εξουθενωτική εργασία) αποτελούν εμπόδια για την θεραπεία.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν επηρεάζονται από τα χημικά διότι ενεργούν σε άλλο επίπεδο. Από την στιγμή που υπάρχει βελτίωση της υγείας και των συμπτωμάτων, τα χημικά φάρμακα μπορούν να μειωθούν ή και να σταματήσουν τελείως σε βάθος χρόνου. Αυτό γίνεται σε συνεννόηση με τον προσωπικό γιατρό του ασθενή.

Στην ομοιοπαθητική ισχύει η αρχή της εξατομίκευσης. Κάθε ασθενής είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και το αποτέλεσμα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Όμως, ακόμα και σε δύσκολες περιπτώσεις μπορεί να επέλθει η ίαση ή ικανοποιητική βελτίωση. Από την άλλη πλευρά, σε προχωρημένα στάδια εκφυλιστικών ασθενειών και γενετικές διαταραχές οι προσδοκίες είναι χαμηλές. Μπορεί να καλυτερεύσει την ζωή του ασθενή (π.χ. μειώνοντας τις παρενέργειες των φαρμάκων) ή να φρενάρει την εξέλιξη της νόσου αλλά από ένα σημείο και μετά (δομικές αλλαγές των ιστών) δεν μπορεί να θεραπεύσει. Τέλος, ορισμένες περιπτώσεις είναι καθαρά χειρουργικές.

Η χρονική διάρκεια που απαιτείται για την θεραπεία είναι διαφορετική για τον κάθε ασθενή και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Απλές περιπτώσεις μπορεί να βελτιωθούν σημαντικά μόνο με μία δόση του φαρμάκου. Μακροχρόνιες και επιβαρυμένες περιπτώσεις θα χρειαστούν περισσότερο χρόνο και περισσότερες δόσεις.

Αρχικά, οι συνεδρίες πραγματοποιούνται κάθε 4 με 6 εβδομάδες. Ωστόσο, όσο βελτιώνεται η κατάσταση, τόσο μεγαλώνουν τα χρονικά διαστήματα μεταξύ των επισκέψεων. Όταν ο ασθενής νιώθει αρκετά καλά, η θεραπεία πρέπει να σταματήσει. Σαν μέσο όρο, θα μπορούσαμε να πούμε πως χρειάζονται 3 με 6 συνεδρίες για να επιτευχθεί σημαντική πρόοδος σε όλα τα επίπεδα.

Συνήθως η πρώτη επίσκεψη διαρκεί περίπου 2 ώρες. Ο ομοιοπαθητικός μέσα από το ιστορικό και την καταγραφή των συμπτωμάτων προσπαθεί να βρει ποιο φάρμακο ταιριάζει καλύτερα στον συγκεκριμένο ασθενή. Στις επόμενες επισκέψεις (περίπου 1 ώρα), αξιολογείται η αντίδραση του οργανισμού στο φάρμακο και η θεραπεία προσαρμόζεται ανάλογα με την πρόοδο του ασθενή.

Εφόσον τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι μη τοξικά, η ομοιοπαθητική καθίσταται ιδανική για όλες τις ηλικίες και κατηγορίες ασθενών. Τα βρέφη, οι έγκυες και οι θηλάζουσες μητέρες μπορούν να ωφεληθούν με ασφάλεια και χωρίς παρενέργειες.

Ο καφές πρέπει να αποφευχθεί διότι παρεμβαίνει στην θεραπεία. Το ίδιο ισχύει και για ισχυρά φάρμακα όπως η αντιβίωση και η κορτιζόνη. Επίσης, εάν προκύψει κάποιο πρόβλημα (π.χ. οξεία ασθένεια), έρχεστε πρώτα σε επαφή με τον ομοιοπαθητικό σας είτε για να χορηγηθεί κάποιο φάρμακο είτε για να δωθούν άλλες οδηγίες.

Ο όρος χρησιμοποιείται από εκείνους τους ομοιοπαθητικούς που θέλουν να διαφοροποιηθούν από όσους εφαρμόζουν ¨μοντέρνες¨ θεωρίες και μεθόδους όπως η πολυφαρμακία, η ισοπαθητική, η ομοιοπροφύλαξη κ.α.. Συγκριτικά, τα αποτελέσματα των ¨μοντέρνων¨ μεθόδων είναι φτωχά (προσωρινή ανακούφιση) και σε καμία περίπτωση θεραπευτικά.

Οι αρχές στις οποίες στηρίζεται η κλασική ομοιοπαθητική είναι:

• Ο Νόμος των ομοίων, δηλαδή το ταίριασμα των συμπτωμάτων του ασθενή με τα συμπτώματα που προκαλεί το φάρμακο.
• Το σύνολο των συμπτωμάτων, δηλαδή το ταίριασμα όλων των ψυχοδιανοητικών και σωματικών συμπτωμάτων με τα αντίστοιχα του φαρμάκου.
• Η ελάχιστη δόση φαρμάκου που χρειάζεται για να ξεκινήσει η θεραπεία. Για όσο καιρό δρα το φάρμακο απαγορεύεται η επανάληψή του.
• Το ένα και μοναδικό φάρμακο την κάθε φορά.

Αρκετοί συγχέουν την ομοιοπαθητική με άλλες μεθόδους και πρακτικές. Η ομοιοπαθητική δεν είναι και δεν σχετίζεται με:
Βότανα ή Βοτανοθεραπεία, Μασάζ, Ρεφλεξολογία, Βιοσυντονισμό, Αιθέρια έλαια, Ψυχολογία ή Ψυχοθεραπεία, Συμπληρώματα διατροφής ή Βιταμίνες, Βελονισμό, Γιόγκα, Ρέικι, Διαλογισμό, Εναλλακτικό τρόπο ζωής ή Φιλοσοφία, Θρησκεία κ.α.

Δεν συνταγογραφούνται ομοιοπαθητικά φάρμακα με στόχο το χάσιμο βάρους. Σε αυτό που θα βοηθήσει το φάρμακο είναι η εξισορρόπηση του οργανισμού, για παράδειγμα θα μειωθεί η υπερβολική επιθυμία για γλυκά, ο ασθενής θα νιώσει ψυχολογικά καλύτερα και θα αυξηθεί η ενέργεια του. Αυτά θα τον βοηθήσουν να αλλάξει τις συνήθειες του (π.χ. να τρέφεται πιο υγιεινά, να αρχίσει να ασκείται) και να πετύχει τον στόχο του ευκολότερα. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με το κάπνισμα (μείωση του στρες, καλύτερος αυτοέλεγχος κτλ).

Στον παρακάτω κατάλογο αναφέρονται ενδεικτικά μία πληθώρα ασθενειών στις οποίες μπορεί να βοηθήσει η ομοιοπαθητική.

• Αλλεργίες
• Τροφική Δυσανεξία
• Αυτοάνοσα νοσήματα:
  Ρευματοειδής αρθρίτιδα, Ψωρίαση, Ελκώδης κολίτιδα κ.α.
• Προβλήματα του Αναπνευστικού και λοιμώξεις:
  Άσθμα, Εμφύσημα, Βρογχίτιδα, Αμυγδαλίτιδα, Φαρυγγίτιδα κ.α.
• Γαστρεντερικές διαταραχές:
  Γαστρικά έλκη, Σπαστική κολίτιδα, Λιθίαση Χοληδόχου Κύστης, Αιμορροΐδες, Δυσκοιλιότητα, Δυσπεψία κ.α.
• Ενδοκρινολογικά προβλήματα:
  Προβλήματα του Θυρεοειδή, Διαβήτης, Οστεοπόρωση κ.α.
• Γυναικολογικά προβλήματα:
  Διαταραχές κατά την Εμμηνόπαυση, Αμηνόρροια, Δυσμηνόρροια, Πολυκυστικές ωοθήκες, Υπογονιμότητα, Προβλήματα κατά την Εγκυμοσύνη κ.α.
• Ανδρολογικά προβήματα:
  Στυτικές δυσλειτουργίες, Υπογονιμότητα, Προστάτης κ.α.
• Ψυχικές διαταραχές και προβλήματα συμπεριφοράς:
  Άγχος, Στρες, Κατάθλιψη, Αϋπνία, Διπολική διαταραχή, Νευρική Ανορεξία, Κρίσεις πανικού, Μαθησιακές δυσκολίες, Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) κ.α.
• Καρδιαγγειακά προβλήματα:
  Υπέρταση, Αναιμία, Στηθάγχη, Αρρυθμίες, Κιρσοί, Αθηροσκλήρωση κ.α.
• Δερματικές παθήσεις:
  Ακμή, Έκζεμα, Μυκητιάσεις, Μυρμηγκιές, Λεύκη κ.α.
• Νευρολογικές παθήσεις:
  Ημικρανία, Νευραλγία, Πάρεση προσωπικού νεύρου κ.α.
• Μυοσκελετικά προβλήματα:
  Αυχεναλγία, Οσφυαλγία, Αρθρίτιδα, Ισχιαλγία, Τενοντίτιδα, Ασβεστώσεις μυών και τενόντων, Θυλακίτιδα, Επικονδυλίτιδα κ.α.
• Διάφορα:
  Αμνησία, Ωτίτιδα, Ουρολοίμωξη, Διάρροια, Γρίπη, Εμβοές, Σύνδρομο Άσπεργκερ – Αυτισμός, Ιγμορίτιδα, Λοιμώδης Μονοπυρήνωση, Αδενοειδείς Εκβλαστήσεις, Πολύποδες, Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, Ίλλιγος (Meniere), Επιπεφυκίτιδα, Σκωληκοειδίτιδα, Πονόδοντος, Έρπης, Κονδυλώματα, Παιδικές ασθένειες κ.α.